Józefów – w kamieniu, gdzie czarci hasają

Miasteczko rozsiadło się nad rzeką Nepryszką, na terenach dawnej Ordynacji Zamojskiej. Od piątego ordynata Tomasza Józefa Zamoyskiego nazwę wzięło, który na początku XVIII w. założył tu Józefów. Niegdyś był znany jako ośrodek rzemiosła i handlu, głównie za sprawą napływającej do miasta ludności żydowskiej. To Żydzi postawili tu pierwszą, drewnianą synagogę. Nad rzeką Sopot (w 1729 r.) zbudowali papiernię, a w połowie XVIII w. hamernię (hutę miedzi). Józefów słynął  też z sitarstwa i kamieniarstwa. Wytwarzano kamienie młyńskie i browarne, krzyże nagrobne i przydrożne. Jeszcze dziś w okolicach miasta zachowało się wiele kamieniołomów, a niektóre są nadal eksploatowane. W okresie II wojny światowej Józefów byt ośrodkiem ruchu oporu. Stąd pochodził jeden z legendarnych na Zamojszczyźnie dowódców AK - Konrad Bartoszewski „Wir". Lata okupacji zapisały się w historii Józefowa tragicznie - w 1942 roku Niemcy wymordowali niemal wszystkich Żydów.  Do dziś znajduje się tu jeden z największych kirkutów w Polsce. Wiele jest też pomników historii. Ale jest też wyjątkowa przyroda, wszak miasteczko otacza nieprzebyta Puszcza Solska. A w pobliskiej Hamerni można rozkoszować się widokiem unikalnych wodospadów na rzece Sopot, zwanych tez Szumami. By zachować ich wyjątkową urodę utworzono tu rezerwat „Czartowe Pole”. Szumy na Sopocie oraz Szumy na pobliskiej Tanwi zostały uznane za jeden z siedmiu cudów Polski.